-
1 ῥᾳστώνη
ῥᾳστώνη, ἡ, ion. ῥῃστώνη, 1) Leichtigkeit, Ggstz χαλεπότης, Plat. Critia. 107 b; ῥᾳστώνῃ παραλαβεῖν, leicht, Epinom. 991 c, u. öfter; vgl. π ολλὴν ῥᾳστώνην λέγεις τῆς παιδοποιΐας ταῖς τῶν φυλάκων γυναιξίν, Rep. V, 460 d; ῥᾳστώνην οὕτω τῷ δεσπότῃ παρασκευάζει τῶν καμνόντων τῆς ἐπιμελείας, Legg. IV, 720 c; vgl. Isocr. 4, 36, ὥςτε καὶ τοῖς ὕστερον βουληϑεῖσιν ἀποικίσαι πολλὴν ῥᾳστώνην ἐποίησαν; Sp.; bes. Fertigkeit, Gewandtheit im Handeln, ῥ. ἐπιμελείας ϑεοῖς τῶν πάντων, Plat. Legg. X, 903 e, Anstelligkeit. Auch Gefälligkeit, Bereitwilligkeit, die Gabe, sich leicht in Anderer Wunsch, Willen zu fügen, ἐκ ῥῃστώνης τῆς Δημοκήδεος, aus Gefälligkeit gegen den Dem., Her. 3, 136; καὶ χάρις, Pol. 38, 3, 11. – 2) leichter, glücklicher Fortgang, Gedeihen, Glück, die Alten erkl. auch ἄδεια, was etwa auf Lys. 13, 85 paßt, ἔνοχος ὤν, ῥᾳστώνην τινὰ οἴεται αὑτῷ εἶναι, ῥᾳστώνην δοῦναί τινι τῶν ἀδικούντων, Dem. 24, 69; καὶ ἀσφάλεια, Pol. 17, 14, 15 u. öfter. – 3) Erleichterung od. Linderung des Schmerzes, πολλὴν ῥ. παρέχει, Xen. Mem. 3, 13, 5; Genesung von der Krankheit, καὶ μεταβολὴ τοῦ νοσήματος, Plut. Cat. min. 5; auch Erholung des Geistes von Anstrengung und Sorgen, u. übh. Muße, Ruhe, ἀνάπαυσις, VLL.; ἐκ τῶν πόνων, Plat. Legg. VI, 779 a; ὑπολειπόμενόν που διὰ ῥᾳστώνην, um sich zu erholen, od. aus Lässigkeit, Xen. An. 5, 8, 16; ῥᾳστώνην τινὰ ζητεῖν τοὺς ἔχοντάς τι δυςτύχημα, Lys. 24, 10; auch tadelnd, Unthätigkeit, Thuc. 1, 120; ἡ καϑ' ἡμέραν ῥᾳστώνη καὶ ῥᾳϑυμία, Dem. 10, 7; καὶ σχολή, 18, 45.
-
2 προσπίπτω
A : for ποτιπεπτηυῖαι, v. προσπτήσσω:—fall upon, strike against, ἔς τι v.l. in S.Ant. 855; τινι X.Eq.7.6, etc.; , al.; fall against, as a mound against a wall, Th.2.75; but πρὸς τὸ οὖς προσπίπτων is dub. l. in Thphr. Char.2.10 ( προσκύπτων cj. Valckenaer).2 fall upon, attack, assault, πόλεσιν, ὁπλίταις, Th.1.5, X.HG3.2.3, etc.: abs., Th.3.30, 103, X.Cyr.7.1.38.3 simply, run to, Hdt.2.2, X. Cyr.1.4.4.4 fall upon, embrace, τινι E. l.c., IA 1191: hence, π. τινί join the party of another, X.HG7.1.42; also, fasten on, in argument,τῇ διαφορᾷ Phld.Sign.36
.5 fall in with, meet with, encounter,μὴ λάθῃ με προσπεσών S.Ph.46
, cf. 156 (lyr.), Pl.Phdr. 270a: c. dat. rei, Id.Tht. 154b; fall in with,δυστυχεστάτῳ κλήρῳ E. Tr. 291
(lyr.);αἰσχρᾷ ἐπιθυμίᾳ X.Ap.30
;μεγίσταις ἡδοναῖς Pl.Lg. 637a
; δήγματι to be bitten, Ael.NA6.51: c. acc.,μείζω βροτείας π. ὁμιλίας E.Hipp.19
: with a Prep.,πρὸς τὰς τῶν φυλάκων ψυχάς Pl.Lg. 906b
; εἰς βράχεα, πρὸς τὰ κοινά, Plb.1.39.3, Plu.2.788c.II of things,1 of events, accidents, etc., come suddenly upon, befall one, τινι E.Med. 225, IT 1229 (troch.), Antipho 3.3.8, Pl.Cra. 396d;τὰ προσπίπτονθ' ἡμῖν δείματα Id.Lg. 791c
, etc.: abs.,ἄτην προσπεσοῦσαν ἐνεῖκαι Hdt. 1.32
; αἱ συμφοραὶ προσπίπτουσαι misfortunes by befalling, Id.7.46, cf. Isoc.Ep.5.4;αἱ π. χρεῖαι PCair.Zen.31.7
(iii B.C.);αἱ π. τύχαι Th.1.84
;τὰ προσπεσόντα E.Fr. 505
;γενναίως φέρειν τὰ προσπίπτοντα Stob.4.44
tit.;οἱ τὰ π. κρίναντες χρηματισταί PPetr.3p.53
(iii B.C.);ἡ π. ἐπιθυμία Pl.R. 561c
; πρὸς τὰ προσπίπτοντα according to circumstances, Arist.Pol. 1286a11;οἱ προσπίπτοντες κίνδυνοι Hyp.Fr. 117
; τὰπ. εἰς τὸν ἀνθρώπινον βίον Id.Epit.43
;ὅ τι ἂν προσπέσῃ ἰχθύδιον Arist. HA 590a27
, cf. PCair.Zen.186.15 (iii B.C.); προσπεσούσης μοι τῆς.. ἐπιστολῆς when the letter came to hand, PStrassb.111.2 (iii B.C.), cf. PPetr.3p.71 (iii B.C.), PCair.Zen.240.9 (iii B.C.).2 of expenses, to be incurred, Th.7.28, PCair.Zen.60.3 (iii B.C.).3 of money, to be paid in to an account, ib.701.9 (iii B.C.), PPetr.3p.290 (iii B.C.).4 of rights and duties, etc., pass to, devolve or fall upon,ὅταν λειτουργία προσπέσῃ ἀπολύειν αὐτούς PHib.1.78.4
(iii B.C.); (iii B.C.); (iii A.D.).5 come to one's ears, be told as news,εἴ τισιν ἀπιστότερος προσπέπτωκεν ὁ λόγος Aeschin.3.59
, cf. PSI6.614.13 (iii B.C.), UPZ9.9 (ii B.C.), Plb.5.101.3, Plu.Per. 16, etc.;εἰς τὴν Ῥώμην Plb.9.6.1
: impers., προσέπεσε news came that.., c. acc. et inf., Id.24.14.10, cf. 31.14.8; προσπέπτωκεν Παῶν ἀναπλεῖν Wilcken Chr.10 (ii B.C.); .b π. δι' ἑαυτοῦ or αὐτόθεν to be self- evident, S.E.P.2.168, M.1.300;τὰ ποτιπίπτοντα ποτὶ τὰν αἴσθησιν Archyt.1
, cf. Thphr.Sens.5,41.7 Geom., meet,πόλος πρὸς ὃν αἱ γραμμαὶ προσπίπτουσιν Arist.Mete. 376a19
, cf. Archim.Spir. 6; of lines, to be drawn to meet,πρὸς κύκλον Euc.3.37
; π. ἐπὶ.. pass through a point, Archim.Spir.14.8 of the pulse, = ὑποπίπτω, Ruf.Puls.6.2; of the womb, ἔνθα καὶ ἔνθα π. Hp.Nat.Mul.44, cf. Mul. 2.125,al.III fall down at another's feet, prostrate oneself,προσπίπτων προσκυνέει τὸν ἕτερον Hdt.1.134
;προσπεσὼν ἔχου S.Aj. 1181
;ἱκέτης προσπίπτω X.Cyr.4.6.2
: c. dat.,π. βωμοῖσι S.Tr. 904
, cf. OC 1157;τινὸς γόνασι E.Or. 1332
, Andr. 860 (lyr.), etc.;προσπεσὼν αὐτῷ.. ἱκέτευε Pl.Ep. 349a
;θεῶν πρὸς βρέτας Ar.Eq.31
;πρὸς γόνυ E. HF79
: also c. acc.,π. βρέτη δαιμόνων A.Th.94
(lyr.); cf. προσπίτνω.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προσπίπτω
-
3 προ-φυλάσσω
προ-φυλάσσω, att. - ττω, wovor Wache halten, bewachen; νηὸν προφύλαχϑε statt προφυλάσσετε, H. h. Apoll. 538; Ar. Ach. 1111; absolut, ἔνϑα ἔσαν προφυλάσσουσαι νέες τρεῖς, Her. 7, 179, vgl. τὴν προφυλάσσουσαν ἐπὶ Σκιάϑῳ, das Vorpostenschiff bei Skiathos, 8, 92; οὔτε γὰρ ναυτικὸν ἦν προφυλάσσον ἐν τῷ Πειραιεῖ οὐδέν, Thuc. 2, 93; c. accus., Xen. Mem. 2, 7, 14 u. Folgde; auch c. gen., αὐτῶν τῶν φυλάκων προφυλάττουσιν οἱ νόμοι, Xen. Hier. 6, 10. – Med. sich vorher wovor hüten; τὰ βέλη, Xen. Hell. 5, 3, 5; λιμόν, Mem. 1, 4, 13; absol., Her. 1, 185; Thuc. 6, 38; Folgde.
-
4 βιάζω
βιάζω, bewältigen, zwingen; Hom. acti v. Odyss. 12, 297 βιάζετε μοῦνον ἐόντα, Scholl. Aristonic. βιάζετε: Ζηνόδοτος βιάζεσϑ' οἶον ἐόντα, οὐ νοήσας, ὅτι ποιητικῶς ἐσχημάτισται, d. h. Zenodot habe nicht begriffen, daß Homer das Verbum βιάζεσϑαι, welches gewöhnlich allerdings medium (passivum) sei, hier ausnahmsweise einmal mit dichterischer Freiheit als activum conjugire; medium Iliad. 22, 229 Odyss. 9, 410 βιάζεται, passiv. Iliad. 11, 589 βιάζεται, 15, 727. 16, 102 βιάζετο, 11, 576 βιαζόμενον. Activ. Alcaeus com. B. A. 86 ἐβίασε (Meineke C. G. F. 2, 2 p. 833), und Spätere; passiv. das praes. Thuc. 1, 2. 77. 4, 10. 7, 84 Aeschyl. Ag. 1509 Soph. Ant. 66, das perf. βεβίασμαι Xen. Hell. 5, 2, 23, der aor. ἐβιάσϑην Xen. Hell. 7, 3, 9. Meist dep. med. βιάζομαι: 1) Gewaltanthun, bedrängen, zwingen; Demosth. Fals. leg. 206 οὐδὲν γὰρ πώποτ' οὔτ' ἠνώχλησα οὔτε μὴ βουλομένους ὑμᾶς βεβίασμαι; βιασϑέντες λύᾳ Pind. N. 9, 14; τινά Aesch. Spt. 1033 Ag. 768 u. sonst; γυναῖκα, ein Weib nothzüchtigen, Plat. Legg. IX, 874 c; Xen. Cyr. 2, 1, 34; vgl. Ar. Pl. 1092; ἀνϑρώπους, gewaltthätig behandeln, Xen. Mem. 2, 6, 24; ἑαυτόν, sich Gewalt anthun, sich tödten, Plat. Phaed. 61 d; oft Ggstz πείϑειν, z. B. Gorg. 517 d; τὰ σφάγια Her. 9, 41, Gewalt anthun, verletzen; νόμους Thuc. 8, 53; ἄλλοϑεν βιασϑέντες, mit Gewalt weggeführt, Xen. Cyr. 4, 5, 56. Oft wird ein inf. hinzugesetzt, Xen. An. 1, 3, 1, u. bes. Sp. – 2) erzwingen, mit Gewalt durchsetzen, τὰ σφάγια, günstige Vorzeichen, Her. 9, 41; τὸν ἔκπλουν Thuc. 7, 70; βιασάμενον ἐκπλεῖν 7, 67; βιασάμενος, mit Gewalt, Xen. An. 7, 8, 11; ὁ νόμος πολλὰ παρὰ τὴν φύσιν βιάζεται Plat. Prot. 337 d; vgl. Xen. Hell. 5, 3, 12. 6, 1, 4; εἴσω, mit Gewalt eindringen, Cyr. 3, 3, 69; vgl. 5, 5, 45; διὰ τῶν φυλάκων Thuc. 7, 83; πρὸς τὸν λόφον ἐλϑεῖν 7, 79; πρὸς τὸν λόφον Pol. 2, 67; τῆ πύλη 4, 18 u. öfter; πρόσω, vorwärts dringen, Plut. Pomp. 71; τὰς ναῦς, die Schiffe forciren, Thuc. 7, 23; vgl. 3, 20; πολεμίους Xen. An. 1, 4, 5, d. i. βίᾳ ἀπώσασϑαι. – Auch von der Rede, etwas behaupten u. eine Behauptung durchzusetzen suchen, νοητὰ ἄττα εἴδη – τὴν ἀληϑινὴν οὐσίαν εἶναι Plat. Soph. 246 b; vgl. Dem. 21, 205. – Von dem Styl, βεβιασμένα σχήματα, geschraubt, Dion. Hal. iud. de Thuc. 33, öfter.
-
5 διά-ταξις
διά-ταξις, ἡ, Anordnung, Her. 9, 26, Stellung in Reihe u. Glied, wie τῶν φυλάκων Dem. 18, 248; Plat. Tim. 53 b; öfter bei Sp. = Verordnung; Testament, Pol. 4, 87, 5; Vertrag, 8, 18, 12.
-
6 οὐρεύς [2]
οὐρεύς, ὁ, wie οὖρος, der Wächter; ἠέ τιν' οὐρήων διζήμενος ἤ υιν' ἑταίρων, Il. 10, 84, welchen Vers Einige dieser Bedeutung wegen verwerfen, Andere gezwungen für Maulthiere erklären; aber nicht bloß die VLL. erklären οὐρήων, τῶν φυλάκων, sondern Arist. poet. 25 erwähnt eine Untersuchung der Grammatiker über Il. 1, 50, ἴσως γὰρ οὐ τοὺς ἡμιόνους λέγει, ἀλλὰ τοὺς φύλακας.
-
7 αντεχω
и ἀνίσχω1) тж. med. держать против (чего-л.) или перед (чем-л.)οὐκ ἀ. τὰ φῶτα αὑτῷ Plut. — находиться в темноте;
χεῖρα κρατὸς ἀ. Soph. — заслонять лицо рукой;ὄμμασι αἴγλαν ἀ. Soph. — защищать глаза от света;ἀντίσχεσθαι τραπέζας ἰῶν Hom. — защищаться столами от стрел;ἀ. τῇ πόλει πρὸς τὸν πόλεμον Plut. — не подпускать противника к городу2) реже med. сопротивляться, оказывать или выдерживать сопротивление(τινι Her., Thuc., Xen., Plat., Plut., Luc. или πρός τινα и πρός τι Thuc., Plut., реже τι Thuc., Anth.)
χρόνον ἐπὴ πλεῖστον ἀντέσχε πολιορκευμένη Σόλοι Her. — дольше всех выдерживал осаду (город) Солы;οἱ ἀντεχόμενοι τῶν φυλάκων Diod. — оказавшая сопротивление часть стражи;ἀ. τῷ ψύχει Plut. — (хорошо) переносить холод;ἀ. τινὴ πρός τι Plut. — устоять с помощью чего-л. перед чем-л.;ἀ. μέ ὑπακοῦσαι Plut. — отказываться подчиниться, отказать3) быть достаточным, хватать(ἀντέχει ὅ σῖτος Thuc.)
ὅ ποταμὸς οὐκ ἀντέσχε τὸ ὕδωρ παρέχων τῷ στρατῷ Her. — воды в реке не хватало для войска;ἐς ὅσον ἥ ἐπιστήμη ἀντέχοι Thuc. — насколько позволяло (военное) искусство4) длиться, продолжаться(ἐπὴ πολύ Thuc.; βραχὺν χρόνον Dem.)
ἔστ΄ ἂν αἰὼν οὑμὸς ἀντέχῃ Eur. — пока я буду жив5) med. держаться, придерживаться, перен. упорствовать(τινος Her., Xen., Plat., περί τινος Xen. и τινι Diod.)
ἀ. τῆς χειρός τινος Her. — хвататься за чью-л. руку;ἀ. τοῦ πολέμου Her. — упорно продолжать войну;ἀ. τῆς ἀρετῆς Her. — неуклонно следовать по пути добродетели;τῆς θαλάσσης ἀ. Thuc., Polyb.; — заниматься мореплаванием;τῆς σωτηρίας ἀ. Lys. — стремиться к спасению;ἀ. τινός τινος Arph. — упорно оспаривать что-л. у кого-л.;ταῖς ἐλπίσιν ἀ. Diod. — сохранять надежды;ἀνθεκτέον τινός Arst. — необходимо придерживаться чего-л.6) med. опираться(ἵστω τε καὴ ἀντέχου Soph.)
-
8 αστασιαστος
-
9 βιαζω
1) тж. med. применять силу, насильственно действоватьβ. τινά Hom. — применять насилие к кому-л.;βιάζεσθαί τι Soph. — подвергаться какому-л. принуждению;βιάσασθαι ἑαυτόν Plat. — покончить жизнь самоубийством2) одолевать, досаждать, терзать(βελέεσσι βιάζεσθαι Hom.; νόσῳ βιασθείς Arph.)
3) силой уводить, похищать, угонять4) med. насиловать(γυναῖκα Xen., Plat.)
5) med. нарушать, попирать(νόμους Thuc., Plut.)
6) med. теснить, отражать, отбивать(ναῦς Thuc.; πολεμίους Xen.)
7) med. силой прорываться(ἐς τὸ ἔξω, διὰ τών φυλάκων, πρὸς τὸν λόφον ἐλθεῖν Thuc.; εἴσω Xen.)
ἵνα βιασάμενοι ἐκπλεύσωσιν Thuc. — чтобы прорваться на кораблях;βιάσασθαι ἀπόβασιν Thuc. — силой высадить морской десант;β. πρὸς τὰ τείχη Plut. — штурмовать стены;τοῦ ἀνέμου βιαζομένου Plut. — от сильного ветра8) med. сопротивляться, брыкаться(νεοζυγές πῶλος βιάζεται Aesch.)
9) тж. med. принуждать, заставлять(τινα ποιεῖν τι Arph., Xen.)
βιασθεὴς πολλὰ κἀντιβάς Soph. — вынужденный после долгого сопротивления:τὸ πρὸς ὑπόθεσιν βεβιασμένον Arst. — натянутое предположение10) med. решительно утверждать, настаивать Plat., Dem.τὰ σφάγια β. Her. — во что бы то ни стало добиваться знамений (прежде чем начать военные действия)
-
10 διαταξις
- εως ἥ1) размещение, расстановка(τῶν φυλάκων Dem.)
ἐν τῇ διατάξι Her. — во время распределения мест (в строю)2) (рас)порядок, устройство (sc. τοῦ κόσμου Arst. и κοσμική Plut.)3) распоряжение, приказание4) завещание Polyb., Plut.5) соглашение, договор Polyb. -
11 απόφοιτος
ος, ον1) закончивший класс, курс и т. п.; 2) окончивший учебное заведение; выпускник;§ απόφοιτος των φυλακών — человек, отсидевший в тюрьме
-
12 колотушка
-и θ.1. καλόσφυρα, ξυλόσφυρα, η ματσόλα.2. ξύλινο ηχητικό όργανο των φυλάκων.3. κατραπακιά, κατραπαζιά• γροθιά. -
13 укрывательство
-а ουδ.απόκρυψη•укрывательство кражи απόκρυψη κλοπής;•
укрывательство преступника απόκρυψη εγκληματία•
судить за укрывательство бежавшего из тюрьмы δικάζω για απόκρυψη δραπέτη των φυλακών.
-
14 διάταξις
A disposition, arrangement, of troops, Hdt.9.26;ἡ δ. τῶν φυλάκων D.18.248
; disposition of the elements, Pl.Ti. 53b;ταύτην ὁ κόσμος ἔχει τὴν δ. Arist.Cael. 300b25
; of a treatise, Ph.Bel.49.4; Rhet., arrangement of topics, Luc.Hist.Conscr. 24.II command, LXXPs.118(119).91, Plb.4.19.10, Phld.Herc. 1251.20, Po.2.48 (pl.); testamentary disposition, Plb.4.87.5; compact, Id.8.16.12.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διάταξις
-
15 τέλος
A coming to pass, performance, consummation,εἰ γὰρ ἐπ' ἀρῇσιν τ. ἡμετέρῃσι γένοιτο Od.17.496
;ἐν [θεοῖς] τ. ἐστὶν ὁμῶς ἀγαθῶν τε κακῶν τε Hes.Op. 669
; δίκη δ' ὑπὲρ ὕβριος ἴσχει ἐς τ. ἐξελθοῦσα issuing in fulfilment, execution, ib. 218;καθάπερ ἐκ δίκης κατὰ νόμον τ. ἐχούσης PEleph.1.12
(iv B.C.), cf. IG12(7).67.48 (Arcesine, iv/iii B.C.);καθήκει νῦν [τὰν γνώμαν] ἐπὶ τέλος ἀχθῆμεν SIG793.7
(Halasarna, i A.D.); ἔλπομαι μέν, ἐν θεῷ γε μὰν τ. Pi.O.13.105, cf. N.8.45, 10.29, D.18.193;ἢν θεὸς ἀγαθὸν τ. διδῷ αὐτῷ X.Cyr.3.2.29
;ἐν πείρᾳ τ. διαφαίνεται Pi.N.3.70
;ψευστήσεις, οὐδ' αὖτε τ. μύθῳ ἐπιθήσεις Il.19.107
, cf. Isoc.5.71, 6.77; result,τ. δ' οὔ πώ τι πέφανται Il.2.122
;εἵως κε τ. πολέμοιο κιχείω 3.291
;ἐν γὰρ χερσὶ τ. πολέμου 16.630
; ἶσον τείνειεν πολέμου τ. 20. 101, cf. Hes.Th. 638 (but ἢ πολέμοιο ἢ λοιμοῖο τ. ποτιδέγμενοι the coming to pass (outbreak) of.., A.R.4.1282); τί μὰν ἀφήσει τ.; S. OC 1468 (lyr.); τί ἔσται τὸ τ. τῶν γιγνομένων τούτων ἐμοί; Hdt.1.155, cf. Isoc.6.50; ἀποίητον.. θέμεν ἔργων τ. undo things done, Pi.O.2.17; ὁδοῦ τ. S.OC 1400; φόνου τ. A.R.1.834;τοῦ δ' ὔμμι τέλος κρηῆναι ἔοικεν Id.3.172
; τῷ τ. πίστιν φέρων the outcome, S.El. 735; Ζεὺς πάντων ἐφορᾷ τ. Sol.13.17;ἀκόλουθον τὸ τ. ἐξέβη τοῦ κινδύνου ταῖς ἐπιβολαῖς Plb.4.11.9
;ἀμφίδοξα τὰ τ. τῶν κινδύνων αὐτοῖς ἀπέβαινε Id.18.28.11
, cf. 18.32.12, 3.5.7;τ. τοιόνδε ἐγένετο τῆς μάχης Hdt. 9.22
, cf. Plb.1.61.2; μάχης.. κεκύρωται τ. A.Ch. 874; διὰ μάχης ἥξω τέλους, = διὰ μάχης ἥξω, Id.Supp. 475; ἐπ' ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τ. to seek to determine the issue of the battles in both directions, Pi.O.13.57; more generally, event,οὐ γὰρ ἔγωγέ τί φημι τ. χαριέστερον εἶναι ἢ ὅτε.. Od.9.5
: in concrete sense, result, product,τ. εὐπεψίας αἱματικῆς πιμελὴ καὶ στέαρ Arist.PA 672a4
, cf. GA 725b8.2 in contexts like Hes.Op. 669, Il.16.630 (v. supr.), τ. can be understood as power of deciding, supreme power, and so we haveτ. μὲν Ζεὺς ἔχει.. πάντων ὅσ' ἐστί Semon.1.1
;ἐν δ' ἐμοὶ τ. αὐτοῖν γένοιτο τῆσδε τῆς μάχης πέρι S.OC 423
; [Ἄπολλον].. ὅθεν πολεμόκραντον ἁγνὸν, τ. ἐν μάχᾳ A.Th. 162
(lyr.);τελέων τελειότατον κράτος, ὄλβιε Ζεῦ Id.Supp. 525
(lyr.);τ. ἔχει δαίμων βροτοῖς, τ. ὅπᾳ θέλει E.Or. 1545
(lyr.);τ. δ' ἐφ' ἡμῖν, εἴτε.. εἴτε.. Id.Hel. 887
; καὶ τοῖσ' (sc. ἰητροῖς) οὐδὲν ἔπεστι τ. they have no power or efficacy, Sol.13.58: and in the civil sphere, τ. ἔχειν, of persons, to have the power to ratify, IG12.57.25, Foed. ap. Th.4.118, Arist.Pol. 1322b13; ὅ τι ἂν δόξῃ τοῖς πλείοσι τοῦτ' εἶναι τ. the decision of the majority must be final, ib. 1317b6; κύριος ἔστω ἐπιβάλλειν κατὰ τὸ τ. shall have authority to inflict a fine up to the limit of his powers, Lexap.D.43.75;κατὰ τὸ τ. ζημιοῦσθαι Is.4.11
; τοῖς κατ' ἐμπορίαν παραγιγνομένοις μηδὲν ἔστω τ. πλὴν ἐπὶ κήρυκι ἢ γραμματεῖ Foed. ap. Plb.3.22.8; τ. ἔχειν, of things, to have decisive or final authority,σφῷν μὲν ἐντολὴ Διὸς ἔχει τ. δή A.Pr. 13
; ἡ.. τούτου αἰτίασις οὐκ ἔχει τ. has no validity, Antipho 5.89; πρὶν τ. τι αὐτῶν ἔχειν before any of the terms had validity, i.e. had been ratified, Th.5.41, cf. D.35.27; τοῦ ζῆν καὶ μὴ ζῆν τὸ τ. ἐστὶν ἐν τῷ ἀναπνεῖν the decisive difference between.., Arist.Resp. 480b19.3 magistracy, office,τ. δωδεκάμηνον Pi.N.11.9
( δυω- codd.); οἱ ἐν τ. men in office, magistrates, S.Aj. 1352, Ph. 385, Th.3.36; ἔξω τῶν βασιλέων καὶ τῶν μάλιστα ἐν τ. Id.1.10, cf. 6.88;οἱ ἐν τέλεϊ ἐόντες Hdt.3.18
, 9.106; poet.,οἱ ἐν τέλει βεβῶτες S.Ant.67
; οἱ τὰ τ. ἔχοντες Foed. ap. Th.5.47;ὂρ μέγιστον τ. ἔχοι Schwyzer409.3
(Elis, V B.C.);τοὺς.. τὸ ὁροφυλακικὸν τ. ἔχοντας SIG633.94
(Milet., ii B.C.); τὸ τ. the government, ; τὰ τ. the magistrates, Th. (with a masc. part. and pl. (v.l.) verb) 1.58, 4.15, X.An.2.6.4.4 decision, doom,Ζεὺς.. οἶδε, ὁπποτέρῳ θανάτοιο τ. πεπρωμένον ἐστί Il.3.309
;Κῆρες δὲ παρεστήκασι.., ἡ μὲν ἔχουσα τ. γήραος ἀργαλέου, ἡ δ' ἑτέρη θανάτοιο Mimn.2.6
; μήτηρ.. μέ φησι διχθαδίας Κῆρας φερέμεν θανάτοιο τέλος δέ (or τέλοσδε) Il.9.411, cf. 13.602; ἐξέφυγον θανάτου τ. Archil.6.3;τ. θανάτου ἀλεείνων Od.5.326
;τ. θανάτοιο κάλυψεν Il.5.553
;οὐδέ κέ μ' ὦκα τ. θανάτοιο κιχείη 9.416
, cf. 11.451;ἡμετέρου θανάτοιο κακὸν τ., οἷον ἐτύχθη Od.24.124
, cf. A.Th. 906 (lyr.):—judicial decision,ἀμμενῶ τ. δίκης Id.Eu. 243
; κύριον μένει τ. ib. 544 (lyr.); οὐκ ἔχουσα τῆς δίκης τ. not having authority to decide the case, ib. 729; ἦ κἀπ' ἐμοὶ τρέποιτ' ἂν αἰτίας τ.; will you submit the decision of this case to me? ib. 434;τὸ τ. κρίνειν Pl.Lg. 768b
; τ. ἐπιθέτω τῇ δίκῃ ib. 767a, cf. 761e, 957b; decision of an assembly, A. Supp. 603, 624; of a king, Id.Ag. 934; ἐξαιτράπης ἐὼν Ἰωνίης, τ. ἐποίησε τὴν γῆν εἶναι Μιλησίων prob. in SIG134b30 (Milet., iv B.C.); ὥς τοι ἐγὼ μύθου τ. ἐν φρεσὶ θείω the summing up or crux of the matter, Il.16.83.5 something done or ordered to be done, task, service, duty, γνῶ.. ὅ οἱ οὔ τι τ. κατὰ καίριον ἦλθεν on no fatal errand, Il.11.439 (nisi leg. κατακαίριον); οὐδὲ μακύνων τ. οὐδέν Pi.P.4.286
; ὅσοις τοῦτ' ἐπέσταλται τ. A.Eu. 743, cf. Ag. 908; μ' Ἀπόλλων τῷδ' ἐπέστησεν τέλει ib. 1202, cf. Ch. 760; ἄυπνα ὀμμάτων τέλη the wakeful duties (or services) of the eyes, E.Supp. 1137 (lyr.); ἀμφοτερᾶν τοι χαρίτων.. ζεύξω τ. the rendering of both services, Pi.I.1.6; αἰτουμένῳ μοι κοῦφον εἰ δοίης τ. a small service or favour, A.Th. 260;ἡξῶ ναὶ τὸν Πᾶνα κακὸν τ. αὐτίκα δωσῶν Theoc.4.47
; obligation to render a service or payment, ὅτε δὴ μισθοῖο τ. πολυγηθέες ὧραι ἐξέφερον the Payment(-day) of the wage, Il.21.450;οἱ δ' ἐλάττω τῶν ἱκανῶν κεκτημένοι, τὴν ἀναγκαίαν ἀτέλειαν ἔχοντες, ἔξω τοῦ τ. εἰσὶ τούτου D.20.19
, cf. Poll.8.156; ἐν τέλει μαθεῖν to be taught for a fee, Id.4.46.6 pl., services or offerings due to the gods,δαίμοσιν θῦσαι θέλουσα πελανόν, ὧν τέλη τάδε A.Pers. 204
;ἔνθ' ὁρίζεται βωμοὺς τ. τ' ἔγκαρπα Κηναίῳ Διί S.Tr. 238
; ἔλιπον Ζηνὶ τροπαίῳ πάγχαλκα τ. Id.Ant. 143 (anap.);γῇ δὲ τῇδε Σισύφου σεμνὴν ἑορτὴν καὶ τέλη προσάψομεν E.Med. 1382
;θεοῖσι μικρὰ θύοντες τέλη Id.Fr.327.6
; of the Eleusinian mysteries, οὗ πότνιαι σεμνὰ τιθηνοῦνται τ. S.OC 1050 (lyr.), cf. Fr. 837;σεμνῶν ἐς ὄψιν καὶ τ. μυστηρίων E.Hipp.25
; called μεγάλα τ., Pl.R. 560e; rarely in sg., τοῦδε μυστικοῦ τέλους this mystic rite, A.Fr. 387; of the marriage rite,τ. γάμοιο Od.20.74
, cf.A.R.4.1202, AP6.276 (Antip.); γαμήλιον τ. A.Eu. 835; τὰ νυμφικὰ τ. S.Ant. 1241;τ. ὁ γάμος ἐκαλεῖτο Poll.3.38
, cf. Paus.Gr.Fr.306, Sch.Ar.Th. 982, Stob.2.7.3a.7 service rendered by a citizen in the Solonian constitution to the state, also his rating according to this service, θητικοῦ ἀντὶ τέλους ἱππάδ' ἀμειψάμενος Epigr. ap. Arist.Ath.7.4; τιμήματι διεῖλεν εἰς τέτταρα τ. four ratings or classes, ib.7.3; later, τὸ τῶν ἱππέων τ., Lat. ordo equester, D.C.48.45, al.8 dues exacted by the state, Ar.V. 658 (pl.), Pl.R. 425d (pl.); ἀγορᾶς τ. a market- toll, Ar.Ach. 896; πορνικὸν τ. Aeschin.1.119; τ. πρίασθαι, πωλεῖν, farm a tax or let it, D.24.144, Aeschin. l.c.; ἐκλέγειν. πράττειν, levy it, D.l.c., Alex.263.3, Aeschin.3.113; τελεῖν pay a tax or duty, Pl.Lg. 847b; εἰ τὰ τ. τελεῖ, ποῖον τ. τελεῖ, questions put to candidates at Athens, Din.2.17, Arist.Ath.7.4;τέλη κατατίθησιν Antipho 5.77
;καταβαλεῖν And.1.93
; freq. in Inscrr., IG12.46.12, al., SIG135.14 (Olynthus, iv B.C.), al., and Papyri, τὸ ὡρισμένον τῆς αἰτήσεως τ., etc., POxy.1473.30 (iii A.D.), cf. PCair.Zen.240.7 (iii B.C.), etc.: metaph., τέλη λύειν, v. λύω v. 2.9 financial means, expenditure, usu. in dat. pl., ὃς ἂν τοῖς ἰδίοις τ. μὴ ἑαυτὸν μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν πόλιν ὠφελῇ by the use of his own means, Th.6.16; κακῶς ἡμᾶς αὐτοὺς ποιούντων τέλεσι τοῖς οἰκείοις if we harm ourselves at our own expense, Id.4.60;ἀναγραψάτω.. τέλεσι τοῖς Λεωνίδου IG 12.56.22
, cf. 94.14, al.;Χερρόνησον τοῖς αὑτοῦ τ. διορύξει D.6.30
;δημοσίοις τέλεσι Plu.Phoc.38
: in nom. sg., μάτην γὰρ οἴκῳ σὸν τόδ' ἐκβαίη τ. E.Fr. 639.10 a military station or post with defined duties (cf. signf. 5), ἐλθεῖν εἰς φυλάκων ἱερὸν τ. Il.10.56; αἶψα δ' ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τ. ἷξον ἰόντες ib. 470; δόρπον ἔπειθ' ἑλόμεσθα κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσιν at our posts, in the ranks, 11.730, cf. 18.298; later, military unit, division, squadron,τέλει ἑνὶ τῶν ἱππέων Th.2.22
, cf. 4.96;πελταστῶν τέλη E.Rh. 311
;κατὰ τέλεα Hdt.1.103
, 7.87, al.;κατὰ τέλη Th.6.42
, Plb.11.11.6, cf. 11.15.2, Polyaen.2.1.17; in the Roman army, legion, J.AJ14.16.2, BJ1.17.9, Plu.Ant.18.56, App.BC5.87, al.II δίρρυμά τε καὶ τρίρρυμα τέλη troops or columns of.. chariots, A.Pers.47 (anap.); of ships,τρία τ. ποιήσαντες τῶν νεῶν Th.1.48
: also ὀρνίθων τέλεα flocks of birds, v.l. for γένεα, Hdt.2.64;τ. ἀθανάτων A.Fr. 151
(anap.).12 a territorial division, Στρατικὸν τ. SIG421.44 (Acarnania, iii B.C.); Κορωνείων τὸ τ. Supp.Epigr.3.354 (Thebes, iii B.C.); τὸ Λοκρικὸν τ. GDI2070 (Delph., ii B.C.).II degree of completion or attainment,τόσσον μὲν ἔχον τ., οὔατα δ' οὔ πω.. προσέκειτο Il.18.378
; degree of maturity, age,ἐπὴν δὴ τοῦτο τ. παραμείψεται ὥρης Mimn.2.9
;ἥβης πρὶν τ. ἄκρον ἰδεῖν Simon.123
;ἥβης τ. μολόντας E.Med. 920
; εἰς ἀνδρὸς τ. ἰέναι man's estate, Pl.Mx. 249a;εἰς πρεσβύτου τ. ἀφικομένοις Id.Epin. 992d
;τὸ τῶν παίδων τ. ἄδηλον οἷ τελευτᾷ κακίας καὶ ἀρετῆς ψυχῆς τε πέρι καὶ σώματος Id.Smp. 181e
;οὐδὲ γήρως ἔβας τ. σὺν τᾷδε E.Alc. 413
(lyr.).b a length of time (or space), term, course, ἀρετάς, αἷσι Κλεωνυμίδαι θάλλοντες αἰεὶ σὺν θεῷ θνατὸν διέρχονται βιότου τ. Pi.I.4(3).5(23); so perh. in E.Hipp.87 (v. infr. 3), and in διὰ τέλους (v. infr. 2 c).2 state of completion or maturity, τ. λαβεῖν, ἔχειν, of plants or animals, to attain maturity, Pl.Phdr. 276b, Lg. 834c, cf. 899e: hence, completion, end, finish, τ. ἐπιθεῖναι τῷ λόγῳ complete it, Id.Smp. 186a, cf. Prt. 348a; ὃ πᾶσι τοῖς προτέροις ἐπ έθηκε τ. as a finish to all his former acts, D.18.140;τὸ τ. τῆς σκηνῆς ἐποιήσαντο X.Cyr.2.3.24
;ταύτης.. τῆς ἡμέρας τοῦτο τὸ τ. ἐγένετο Id.An.1.10.18
; τ. λαβεῖν to be completed, Pl.R. 501e, Isoc.4.5;τ. ἔχειν Pl.Lg. 772c
; οὐ τ. ἵκεο μύθων didst not reach the end of thy speech, Il.9.56;ἐπὶ τέλους τοῦ δρόμου Pl.R. 613d
; (ii B.C.); (ii B.C.), cf. BGU1816.11 (i B.C.);ἡ εἰκοστὴ τοῦ νοσήματος ἡμέρα τ. μὲν τριῶν ἑβδομάδων, ἓξ δὲ τετράδων Gal.18(2).234
:—freq. in Adverbial phrases:a τέλος at last,ὥστε τ. ἡσυχίαν ἦγον Th.2.100
, cf. 5.46; but most freq. at the beginning of the clause,μάχης δὲ καρτερῆς γενομένης, τέλος οὐδέτεροι νικήσαντες διέστησαν Hdt.1.76
, cf.4.131, al.;τέλος δέ Id.1.36
, Thgn. 1294, etc.; ἀλλὰ τ. Hdt.6.137;τ. μέντοι Id.5.89
, X.HG5.4.30;τ. γε μέντοι S.Ant. 233
; καὶ τ. Hdt.4.154, Th.1.109; τό γε τ. Pl.Lg. 740e.b < ἐς τ. in the end, in the long run,πάντως ἐς τ. ἐξεφάνη Sol.13.28
, cf. Hdt.9.37; εἰς τ. S.Ph. 409;θνητῶν δ' εἰς τ. ὄλβιος οὐδείς E.IA 161
(anap.), cf. Hdt.3.40; ὁρῶντες τὴν Λιβύην εἰς τ. ἀβλαβῆ διαμένουσαν altogether, completely, Plb.1.20.7, cf. PTeb.38.11 (ii B.C.), OGI90.12 (Rosetta, ii B.C.), PSI10.1120.5 (i B.C./i A.D.); ἐς τ. ἄνυε μοίρας dub. l. in Theoc.1.93.c διὰ τέλους (orig. perh. from signf. 1.1 or 5, or 11.1b, through the (whole) performance or time), through to the end, completely, A.Pr. 275, S.Aj. 685, E.Supp. 270, Isoc.5.24, 8.17, 19.4; throughout, all the time, always, Antipho 5.42, Timocl.8.5, Hegesipp.Com.2.3; soδιὰ τέλεος Hp.Acut.46
(= διὰ παντὸς καὶ ἀεί acc. to Gal.15.618);διὰ τέλους ἀεί Pl.Phlb. 36e
; permanently, for good, τοῦ ἀφεθῆναί σε διὰ τ. PPetr.2p.45 (iii B.C.).e τέλει perh. in the end, S.OT 198 (lyr.).3 esp. τ. ἔχειν βίου to have reached the end of life, to be dead, Pl.Lg. 801e;ἐμοὶ μὲν τοῦ βίου τὸ τ. ἤδη πάρεστιν X.Cyr.8.7.6
;πᾶσίν ἐστιν ἀνθρώποις τ. τοῦ βίου θάνατος D.57.27
;εἰς τ. τοῦ ζῆν ἀφικνεῖσθαι S.OC 1530
: less freq. abs., death,ἐλπίς ἐστι νύκτερον τ. μολεῖν A.Th. 367
(lyr.);οἱ νεηνίαι οὐκέτι ἀνέστησαν ἀλλ' ἐν τέλεϊ τούτῳ ἔσχοντο Hdt.1.31
; ἔχει τὸ κάλλιστον τ. X.Cyr.7.3.11; ἔχει τ., = τετελεύτηκε, Laconian phrase acc. to Hsch.;τῶν ἤδη τ. ἐχόντων Pl.Lg. 717e
, cf. 772c, BGU1857.7 (i B.C.); reversely,τ. ἔχει τινά Pl.Lg. 740c
;οἷόν σε βίου τ. εἷλε E.Rh. 735
(anap.):—but ὀλβίως ἔλυσεν τὸ τ. βίου has paid life's toll (cf. supr.1.8), S.OC 1720 (lyr.); τὸ τ. ὁ χρόνος ἀπαιτεῖ Poet. in Mus.Script.p.452 von Jan; alsoτ. δὲ κάμψαιμ' ὥσπερ ἠρξάμην βίου E.Hipp.87
(cf. supr. 11.1b); πρὶν ἂν πέλας (v.l. τέλος)γραμμῆς ἵκηται καὶ τ. κάμψῃ βίου Id.El. 955
-6.4 end, cessation, ὡς δὲ πρὸς τ. γόων ἀφίκοντ' S.OC 1621; πῶς τροχηλάτου μανίας ἂν ἔλθοιμ' ἐς τ. πόνων τ' ἐμῶν; E.IT83; ὅταν δὴ πημάτων λάβῃ τ. Id.Hel. 534;τ. δέχει δὴ τῶν ἐμῶν προσφθεγμά των Id.Hec. 413
;ἡ μὲν οὖν ἐπανάστασις.. τοῦτο τὸ τ. ἔσχεν Hell.Oxy.10.3
;ἐπειδὴ οὐχ οἷόν τε εἰς ἄπειρον, τ. ἔσται πάσης φορᾶς Arist.Metaph.
1074a30.5 end of a word, A.D.Pron.12.25, al.; of a sentence,ἐπὶ τέλει πρόσκειται Sor.1.43
, cf. Gal.15.20; of a chapter or book,ἐπὶ τέλει ἀναλυθήσεται Archim.Sph.Cyl.2.4
, cf. Gal.15.10;πρὸς τῷ τ. ῥηθήσεται Pl.Lg. 957b
;πρὸς τῷ τ. τοῦ ἐντέρου Arist.PA 675a16
; ἀπὸ τέλους τοῦ σταδίου, opp. ἀπὸ μέσου, Id.Ph. 239b34 (cf. infr. 111.2).III achievement, attainment,τηλοῦ ἐμοὶ νόστοιο τ. γλυκεροῖο γενέσθαι Od.22.323
, cf. Pi.N.3.25;τ. δὲ τῆς ἀπαλλαγῆς τοῦ Αἰθίοπος ὧδε ἔλεγον γενέσθαι Hdt.2.139
; πῶς ἂν καὶ τοῦτο τοῦ τ. τυγχάνοι, i.e. might be achieved, Gem.8.36.2 winning-post, goal in a race,πρὸς τ. ὀρνύμενον B.5.45
; in a contest,ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων, πρὶν τ. ἄκρον ἱκέσθαι Pi.I.4(3).32(50)
; εἰς τ. ἐλθεῖν, of runners in a race, Pl.R. 613c.b prize, ἔφερε πυγμᾶς τ. Pi.O.10(11).67; οὐ γὰρ ἦν πενταέθλιον ἀλλ' ἐφ' ἑκάστῳ ἔργματι κεῖτο τ. Id.I.1.27;ποτὶ γραμμᾷ μὲν αὐτὰν στᾶσεκοσμήσαις, τ. ἔμμεν ἄκρον Id.P.9.118
(perh. 'to be the winning post and prize');κρίνεις τ. ἀρετᾶς B.10.6
: metaph.,οὐκ ἔχω εἰπεῖν τίνι τοῦτο Μοῖρα τ. ἔμπεδον ὤρεξε Pi.N.7.57
.3 Philos., full realization, highest point. ideal, ἅπτεσθαι τοῦ τ. Pl.Smp. 211b; πρὸς τ. ἰὼν τῶν ἐρωτικῶν ib. 210e;πρὸς τ. ἀρετῆς ἐλθόντα Id.Clit. 410e
, cf. R. 613c.b the end or purpose of action,τ. εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων τὸ ἀγαθόν Id.Grg. 499e
; freq. in Arist., EN 1094a18, al.: hence, the final cause, = τὸ οὗ ἕνεκα, Id.Metaph. 994b9, 996a26, al.; hence simply = τὸ ἀγαθόν, the chief good, Id.EN 1097a21, Zeno Stoic.1.45, etc. -
16 ὅς
ὅς [(A)], ἥ, ὅ, gen. οὗ, ἧς, οὗ, etc. ; dat. pl. οἷς, αἷς, οἷς, etc.: [dialect] Ep. forms, gen. ὅου (prob. replacing Οο) in the phrasesAὅου κλέος οὔ ποτ' ὀλεῖται Il.2.325
, h.Ap. 156 ;ὅου κράτος ἐστὶ μέγιστον Od.1.70
(elsewh.οὗ Il. 7.325
, al., never οἷο); fem.ἕης Il.16.208
(perh. imitation of ὅου; elsewh. onlyἧς 5.265
, al.); dat. pl. οἷς, οἷσι, ᾗς, ᾗσι (never αἷς or αἷσι in Hom.):—Pron. used,A as demonstr. by the side of οὗτος, ὅδε, and the Art. ὁ, ἡ, τό : in post-Homeric Gr. this use survived only in a few special phrases.B as a Relat. by the side of the Art. ὅ, ἥ, τό (v. ὁ, ἡ, τό, c):—this demonstr. and Relat. Pron. must not be confounded with the Possess. ὅς, ἥ, ὅν. (With Gr. Relat. ὅς, ἥ, ὅ cf. Skt. Relat. yas, yā, yad, Lith. jis, ji (he, she), Oslav. i, ja, je (he, she, it).)I Homeric usage: this form only occurs in the nom. masc. and neut. ὅς, ὅ, and perh. nom. fem. ἥ and nom. pl. οἵ, the other cases being supplied by ὁ, ἡ, τό ([etym.] ὅ, ἡ, τό); most codd. have ἥ in Il.17.551, Od. 24.255, al., and this (as also οἵ ) can be referred equally to either (on the accent v. ὁ, ἡ, τό): with γάρ orκαί, ὃς γὰρ δεύτατος ἦλθεν 1.286
;ἀλλὰ καὶ ὃς δείδοικε Il.21.198
;ὃ γὰρ γέρας ἐστὶ θανόντων Od.24.190
, Il.23.9, cf. 12.344 : freq. used emphatically in apodosi, mostly with οὐδέ or μηδέ before it,μηδ' ὅν τινα γαστέρι μήτηρ κοῦρον ἐόντα φέροι, μηδ' ὃς φύγοι Il.6.59
, cf. 7.160, Od.4.653 : after a part., εἰς ἕτερον γάρ τίς τε ἰδών.., ὃς σπεύδει (for ὅστις ἂν ἴδῃ, ὃς σπεύδει) Hes.Op.22.II in later Gr. this usage remained in a few forms:1 at the beginning of a clause, καὶ ὅς and he, Hdt.7.18, X.Smp.1.15, Pl. Phd. 118, Prt. 310d ; καὶ ἥ and she, καὶ οἵ and they, Hdt.8.56,87, Pl. Smp. 201e, X.An.7.6.4.4 in oppositions, where it sts. answers to the Art.,Λέριοι κακοί· οὐχ ὁ μέν, ὃς δ' οὔ.. Phoc.1
;ὃς μὲν.., ὃ δὲ.. Mosch.3.76
;ὃ μὲν.., ὃς δὲ.., ὃ δὲ.., ὃς δὲ.. Bion 1.81
; soτῷ μὲν.., ᾧ δὲ.., ᾧ δὲ.. AP6.187
(Alph.); ὃ μὲν.., ὃ δὲ.., ὃ δὲ.. (neut.) Ev.Matt.13.8 ;ἂ μὲν.., ἃ δὲ.. Heraclit.102
, Archyt. ap. Stob.3.1.110 ;ὧν μὲν.., ὧν δὲ.. Philem.99
;πόλεις ἃς μὲν.., ἃς δὲ.. D.18.71
(as v. l.): so in [dialect] Dor. dat. fem. as Adv.,ᾇ μὲν.., ᾇ δὲ.. Tab.Heracl.1.81
;ἐφ' ὧν μὲν.., ἐφ' ὧν δὲ.. Arist.EN 1109a1
: very freq. in late Prose, Arr.Epict.3.25.1, etc.: also answering to other Prons.,ἑτέρων.., ὧν δὲ.. Philem.31.6
;ἐφ' ᾧ μὲν.., ἐπὶ θατέρῳ δὲ.. Arist. HA 564a21
, etc.B RELAT. PRON., who, which.—By the side of the simple Relat., ὅς, ἥ, ὅ (in Hom. also ὁ, ἡ, τό), we find in common use the compd. forms ὅστε, ὅστις and ὅτις, ὅσπερ and ὅπερ, ὅς γε (q. v.).0-0USAGE of the Relat. Pron. (the foll. remarks apply to ὅς γε, ὅσπερ, ὅστε, ὅστις, as well as to ὅς, and to ὁ, ἡ, τό as relat.):I in respect of CONCORD.—Prop. it agrees in gender and number with the Noun or Pron. in the antec. clause.—But this rule admits of many exceptions:1 the Relat. mayagree with the gender implied, not expressed, in the antec.,φίλον θάλος, ὃν τέκον αὐτή Il.22.87
;τέκνων, οὓς ἤγαγε E.Supp.12
: so after collective Nouns, the Relat. is freq. put in pl. in the gender implied in the Noun,λαόν.., οὕς.. Il.16.369
; στρατιάν.. τοιαύτην.., οἵ τινες.., τὸ ναυτικόν, οἵ.., Th.6.91,3.4 ;πλήθει, οἵπερ.. Pl.Phdr. 260a
; esp. after the names of countries or cities, Τηλέπυλον Λαιστρυγονίην ἀφίκανεν, οἳ.. (i. e. to Telepylos of the Laestrygonians, who..) Od.23.319 ;τὰς Ἀθήνας, οἵ γε.. Hdt.7.8
.β' ; Μέγαρα.., οὓς.. Th.6.94
: it also may agree with the Noun or Pron. implied in an Adj., Θηβαίας ἐπισκοποῦντ' ἀγυιάς, τάν.. the streets of Thebes, which.., S.Ant. 1137 (lyr.); τοὺς Ἡρακλείους παῖδας, ὃς.. the children of Heracles, who.., E.HF 157;τῆς ἐμῆς ἐπεισόδου, ὅν..
of me whom..,S.
OC 731; τὸν ἥμισύν ἐστ' ἀτελὴς τοῦ χρόνου· εἶθ' ἧς πᾶσι μέτεστι.., where ἧς agrees with ἀτελείας implied in ἀτελής, D.20.8.2 when the antec. Noun in sg. implies a class, the Relat. is sts. in pl., ἦ μάλα τις θεὸς ἔνδον, οἳ.. ἔχουσιν (for τις θεῶν, οἵ.. ) Od.19.40 ;κῆτος, ἃ μυρία βόσκει.. Ἀμφιτρίτη
one of the thousands, which..,12.97
;αὐτουργός, οἵπερ..
one of those who..,E.
Or. 920: rare in Prose,ἀνὴρ καλός τε κἀγαθός, ἐν οἷς οὐδαμοῦ σὺ φανήσει γεγονώς D.18.310
, cf. Lys.1.32.3 reversely, the sg. Relat. may follow a pl. antec., where the relat. clause refers to each individual ; but in this case ὅστις or ὃς ἄν is mostly used, ἀνθρώπους τίνυσθον, ὅ τις κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, for ἀνθρώπων τινά, ὅς κε.., Il.3.279 ; πάντα.., ὅ τι νοοίης, i.e. anything which.., Ar.Nu. 1381 : rarely ὅς alone, τὰ λίνεα [ ὅπλα], τοῦ τάλαντον ὁ πῆχυς εἷλκε a cubit's length where of.., Hdt.7.36.4 the Relat. is sts. in the neut., agreeing rather with the notion implied in the antec. than with the Noun itself, διὰ τὴν πλεονεξίαν, ὃ πᾶσα φύσις διώκειν πέφυκεν for profit's sake—a thing which.., Pl.R. 359c, cf. Lg. 849d;τοὺς Φωκέας, ὃ σιωπᾶν εἰκὸς ἦν
a name which..,D.
19.44 ; γυναῖκας, ἐφ' ὅπερ.. women, for dealings with whom, E.Ba. 454.5 with Verbs of naming, the Relat. freq. agrees with the name added as a predicate, rather than with the antec.,ξίφος, τὸν ἀκινάκην καλέουσι Hdt.7.54
;τὴν ἄκρην, αἳ καλεῦνται Κληΐδες Id.5.108
, cf. 2.17, 124, etc.II in respect of CONSTRUCTION.—Prop., the Relat. is governed by the Noun or Verb in its own clause.—But it is freq. thrown by attraction into the case of the antec. (prob. not in Hom., ἧς in Il.5.265, cf. 23.649, can be expld. otherwise), ἀπὸ παιδεύσιος, τῆς ἐπεπαίδευτο (for τῇ or τήν) Hdt.4.78; freq. in [dialect] Att., Th.7.21, etc.: esp. where a Demonstr. Pron. is unexpressed, while the Relat. takes its case, οὐδὲν ὧν λέγω (for οὐδὲν τούτων ἃ λ.) S.El. 1048, 1220, etc.; ξὺν ᾧπερ εἶχον οἰκετῶν (for ξὺν τούτῳ ὅνπερ) Id.OC 334 ; ἀνθ' ὧν ἂν ἐμοὶ δανείσῃς (for ἀντὶ τούτων ἅ.. ) X.Cyr.3.1.34 ; πρὸς οἷς ἐκτήσαντο (for πρὸς τούτοις ἅ.. ) Pl.Grg. 519a, etc.: the Demonstr. Pron. sts follows,ἀφ' ὧν ἐγένεσθε ἀγαθοί, ἀπὸ τούτων ὠφελεῖσθαι Th.3.64
, cf. D.8.23,26.—This attraction is rare, exc. when the acc. passes into the gen. or dat. (v. supr.): sts. nom. is so attracted, οὐδὲν εἰδότες τῶν ἦν (for τούτων ἃ ἦν) Hdt.1.78; ἀφ' ὧν παρεσκεύασται (for ἀπὸ τούτων ἃ π.) Th.7.67: also dat., ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα οὐδείς (for τούτων οἷς.. ) Pl.Grg. 509a.b reversely the antec. passes into the case of the Relat., φυλακὰς δ' ἃς εἴρεαι.., οὔτις (for φυλακῶν.. οὔτις) Il.10.416; τὰς στήλας, τὰς ἵστα, αἱ πλεῦνες.. (for τῶν στηλῶν.. αἱ πλεῦνες) Hdt.2.106: so also when the Noun follows the Relat. clause, it may be put in apposition with the Relat.,Κύκλωπος κεχόλωται, ὃν ὀφθαλμοῦ ἀλάωσεν, ἀντίθεον Πολύφημον Od.1.69
, cf. 4.11, Il.3.123, A.Th. 553, E.Hec. 771, 986, Hipp. 101, etc.2 the Demonstr. Pron. or the Noun with an Art. is sts. transferred to the Relat. clause, Ἰνδὸν ποταμόν, ὃς κροκοδείλους δεύτερος οὗτος.. παρέχεται the river Indus, being the second river which.., Hdt.4.44;σφραγῖδα.., ἣν ἐπὶ δέλτῳ τήνδε κομίζεις E.IA 156
(anap.);φοβούμεθα δέ γε.. δόξαν.., ὃν δὴ καὶ καλοῦμεν τὸν φόβον ἡμεῖς γε αἰσχύνην Pl.Lg. 647a
.3 the Relat. in all cases may govern a partit. gen., ἀθανάτων ὅς τίς σε.. any one of the immortals who.., Od.15.35, cf. 25,5.448, etc.;οἳ.. τῶν ἀστῶν Hdt.7.170
;οὓς.. βαρβάρων A.Pers. 475
;ᾧ.. τῶν ἡνιόχων Pl. Phdr. 247b
: freq. in neut., ἐς ὃ δυνάμιος to what a height of power, Hdt.7.50 ; οἶσθ' οὖν ὃ κάμνει τοῦ λόγου; what part of thy speech, E. Ion 363; ᾧπερ τῆς τέχνης ἐπίστευον in which particular of their art.., Th. 7.36 ; τὰ μακρὰ τείχη, ἃ σφῶν.. εἶχον which portion of their territory, Id.4.109, etc.: rarely in such forms as ἕξουσι δ' ἣν λάβωσιν ἐν ταφῇ χθονός (for ὃ χθονός) A.Th. 819 ( χθόνα cj. Brunck).III in respect of the Moods which follow the Relat.:1 when the Relat. is equivalent to καί + demonstr. (ὅς = and he..) any mood may follow which may be found in independent clauses: ἦλθε τὸ ναυτικὸν τὸ τῶν βαρβάρων, ὃ τίς οὐκ ἂν ἰδὼν ἐφοβήθη; Lys.2.34 ;ὁ δ' εἰς τὸ σῶφρον ἐπ' ἀρετήν τ' ἄγων ἔρως ζηλωτὸς ἀνθρώποισιν· ὧν εἴην ἐγώ E.Fr. 672
;ἐλπίς, ᾗ μόνῃ σωθεῖμεν ἄν Id.Hel. 815
; εἰς καλὸν ἡμῖν Ἄνυτος ὅδε παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν τῆς σκέψεως to whom let us.., Pl.Men. 89e ; ὃν ὑμεῖς.. νομίσατε which I would have you think.., Lys.19.61: so the inf. in orat. obliq., ἔτι δὲ.. προσετίθει χρήματα οὐκ ὀλίγα, οἷς χρήσεσθαι αὐτούς (sc. ἔφη) Th.2.13: for the inf. after ἐφ' ᾧ τε, v. ἐπί B. 111.3.2 after ὅς, ὅστις, = whoever, in collective hypothetical sense (= if A + if B + if C..), the same moods are used as after εἰ:a [tense] pres. ind.,τῷδ' ἔφες ἀνδρὶ βέλος.. ὅς τις ὅδε κρατέει Il.5.175
;κλῦθι, ἄναξ, ὅτις ἐσσί Od.5.445
; δουληΐην.., ἥτις ἐστί (as we say) whatever it is, Hdt.6.12 ; ὅ τι ἀνὴρ καὶ γυνή ἐστι πλὴν παιδίων all that are man and woman, Id.2.60 ;Ζεύς, ὅστις ποτ' ἐστίν A.Ag. 160
(lyr.): also afterὅς, ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος.. ὃς πενίῃ εἴκων ἀπατήλια βάζει Od.14.157
, etc.b subj. with ἄν ([etym.] κεν) or, in poetry, without ἄν:ξυνίει ἔπος ὅττι κεν εἴπω 19.378
;οὐ δηναιὸς ὃς ἀθανάτοισι μάχηται Il.5.407
:—in such cases the opt. is used after secondary tenses,Τρῶας ἄμυνε νεῶν, ὅς τις φέροι ἀκάματον πῦρ 15.731
, cf. Hes.Sc. 480 ;πάντας ἑξῆς, ὅτῳ ἐντύχοιεν,.. κτείνοντες Th.7.29
, cf. Pl.Ap. 21a, etc.c sts. opt. without ἄν after a primary tense,ὃν πόλις στήσειε, τοῦδε χρὴ κλύειν S.Ant. 666
; after an opt., .IV peculiar Idioms:1 in Homer and correct writers, when two coordinate Relat. clauses were joined by καί or δέ, the Relat. Pron. was freq. replaced in the second clause by the demonstr. even though the case was changed, ἄνδρα.., ὃς μέγα πάντων Ἀργείων κρατέει καί οἱ πείθονται Ἀχαιοί (for καὶ ᾧ) Il.1.78 ; ὅου κράτος ἐστὶ μέγιστον.. · Θόωσα δέ μιν τέκε νύμφη (for ὃν τέκε) Od.1.70, cf. 14.85, etc. ; and this sts. even without the demonstr. being expressed, δοίη δ' ᾧ κ' ἐθέλοι καί οἱ κεχαρισμένος ἔλθοι (for καὶ ὅς οἱ) 2.54, cf. 114 ; οὕς κεν ἐΰ γνοίην καί τ' οὔνομα μυθησαίμην (for καὶ ὧν) Il.3.235 ; ᾗ χαλκὸς μὲν ὑπέστρωται, χαλκὸν δ' ἐπίεσται (nom. supplied) Orac. ap. Hdt.1.47 ;ἃς ἐπιστήμας μὲν προσείπομεν.., δέονται δὲ ὀνόματος ἄλλου Pl.R. 533d
.2 the neut. of the Relat. is used in [dialect] Att. to introduce a clause qualifying the whole of the principal clause which follows: the latter clause is commonly introduced by γάρ, ὅτι, εἰ, ἐπειδή, etc.,ὃ δὲ δεινότατόν γ' ἐστὶν ἁπάντων, ὁ Ζεὺς γὰρ.. ἕστηκεν κτλ. Ar.Av. 514
, cf. D.19.211, etc.;ὃ δὲ πάντων σχετλιώτατον, εἰ.. βουλευσόμεθα Isoc.6.56
;ὃ μὲν πάντων θαυμαστότατον ἀκοῦσαι, ὅτι.. Pl. R. 491b
, cf.Ap. 18c: also without any Conj.,ὃ δὲ πάντων δεινότατόν ἐστι, τοιοῦτος ὢν κτλ. And.4.16
;ὃ δ' ἠπάτα σε πλεῖστον.., ηὔχεις κτλ. E.El. 938
: c. inf.,ὃ δὲ πάντων δεινότατον, τὴν ἀδελφὴν ὑποδέξασθαι Lys.19.33
(but ὑποδέξασθαι < δεῖ> is prob. cj.), etc.:—so also the neut. pl. ἅ may mean with reference to that which, ἃ δ'.. ἐστί σοι λελεγμένα, πᾶν κέρδος ἡγοῦ.. as to what has been said.., E.Med. 453, cf. Hdt.3.81, S.OT 216, Ar.Eq. 512, etc.3 in many instances the Gr. Relat. must be resolved into a Conj. and Pron., θαυμαστὸν ποιεῖς, ὃς ἡμῖν οὐδὲν δίδως (= ὅτι σὺ) X.Mem.2.7.13, cf. Lys.7.23 codd., Pl.Smp. 204b, etc.: very freq. in conditional clauses, for εἴ orἐάν τις, βέλτερον ὃς... προφύγῃ κακόν, ἠὲ ἁλώῃ Il.14.81
, cf. Hes.Op. 327 ;συμφορὰ δ', ὃς ἂν τύχῃ κακῆς γυναικός E.Fr. 1056
;τὸ δ' εὐτυχές, οἳ ἂν.. λάχωσι κτλ. Th.2.44
;τὸ καλῶς ἄρξαι τοῦτ' εἶναι, ὃς ἂν τὴν πατρίδα ὠφελήσῃ Id.6.14
.4 the Relat. freq. stands where we should use a final Conj. or the inf., ἄγγελον ἧκαν, ὃς ἀγγείλειε sent a messenger to tell.., Od. 15.458 ;κλητοὺς ὀτρύνομεν, οἵ κε τάχιστα ἔλθωσ'
that they may..,Il.
9.165 : and freq. with [tense] fut. ind., πρέσβεις ἄγουσα, οἵπερ φράσουσι (v.l. φράσωσι) to tell.., Th.7.25 ;πέμψον τιν', ὅστις σημανεῖ E.IT 1209
(troch.), cf. X.HG2.3.2, Mem.2.1.14: so with [tense] fut. opt.,ὀργάνου, ᾧ τὴν τροφὴν δέξοιτο Pl.Ti. 33c
: also for ὥστε, after οὕτω, ὧδε, etc., οὐκ ἔστιν οὕτω μῶρος, ὃς θανεῖν ἐρᾷ (for ὥστε ἐρᾶν) S.Ant. 220, cf. Hdt.4.52, E.Alc. 198, Ar.Ach. 737, etc.5 ὅς is freq. used where we should expect οἷος, as μαθὼν ὃς εἶ φύσιν what thou art, S.Aj. 1259, cf. E.Alc. 640, Pl. Euthd. 283d, etc.6 ὅς is sts. = ὅστις or τις in indirect clauses,γνώσῃ.. ὅς.. ἡγεμόνων κακὸς ἠδ' ὅς κ' ἐσθλὸς ἔῃσι Il.2.365
(perh. felt as Relat.); ὃς ἦν ὁ ἀναδέξας, οὐκ ἔχω εἰπεῖν I cannot tell who it was that.., Hdt.6.124 ;γενομένης λέσχης ὃς γένοιτο.. ἄριστος Id.9.71
(in 4.131,6.37,7.37, τί θέλει ([etym.] θέλοι ) has been conjectured for τὸ of the Mss.); so in [dialect] Att.,ἐγῷδ' ὅς ἐστι, Κλεισθένης ὁ Σιβυρτίου Ar.Ach. 118
, cf. 442, Av. 804, Pl.59, 369, S.OT 1068, OC 1171 ;πέμπει πρὸς τὸν Κῦρον, εἰπὼν ὃς ἦν X.Cyr.6.1.46
, cf. D.52.7;δηλώσας ὃς ἦν Arist.Po. 1452a26
;γράψας παρ' οὗ κομιούμεθα PCair.Zen.150.11
(iii B. C.).b later ὅς = τίς even in direct questions, ἐφ' ὃ πάρει ; Ev.Matt.26.50 ; ἣν δοκεῖς; Arr.Epict.4.1.120 (both dub.).7 in exclamations,ὦ Ἡράκλεις, ἃ πέπονθα Men.Epit. 146
. 0-1A a. the Relat. Pron. joined with Particles or Conjs.:I ὅς γε, v. ὅσγε.II ὃς δή, v. δή 11.2 ; ὃν δήποτε τρόπον in some way or other, Arist.Metaph. 1090a6 ; ὁδήποτε, ἁδήποτε, anything or things whatever, Id.EN 1167a35, 1164a25 ; [full] ὁσδηποτοῦν, Euc.Phaen.p.10 M., Dsc.5.10, Jul.Or.1.18c, IG22.1121.30 (iv A. D.); [full] ὁσδηποτεοῦν, IGRom. 4.915 (Cibyra, i A. D.), IG22.1368.133 (ii A. D.); [full] ὁσδητισοῦν (in [dialect] Boeot. form ὁσδειτισῶν), ib.7.3081.5 (Lebad.) ; [full] ὁσποτοῦν, Dicaearch.2.4.III ὃς καί, v. καί B. 6; but καὶ ὅς and who (which), D.23.68.2 , called also Ph., Wilcken Chr.11 A52 (ii B. C.), etc.: for nom. sg. masc. v. καί B. 2.2 ὅς κε is also used so as to contain the antec. in itself, much like εἴ τις as νεμεσσῶμαί γε μὲν οὐδὲν κλαίειν, ὅς κε θάνῃσι I am not wroth that men should weep for whoever be dead, Od.4.196: ὅστις is also used in this way, cf.ὅστις 1
.V ὅσπερ, ὅστε, ὅστις, v. sub vocc. 0-2A b. abs. usages of certain Cases of the Relat. Pron.:I gen. sg. οὗ, of Place,1 like ὅπου, where, A.Pers. 486, S.OC 158 (lyr.), etc.; , v.l. in Pl.Phdr. 248b, etc.; , S. Aj. 1237, OC77, etc.; also of circumstances,οὗ γὰρ τοιούτων δεῖ, τοιοῦτός εἰμ' ἐγώ Id.Ph. 1049
;εἰ γένοιο οὗ νῦν εἰμί Pl.Smp. 194a
, etc.; in some places,E.
Or. 638 ;οὗ μέν.., οὗ δέ..
in some places.., in others..,Arist.
Oec. 1345b34 : c. gen., οὐκ εἶδεν οὗ γῆς εἰσέδυ in what part of the earth, E.IA[ 1583];ἐννοεῖς οὗ ἐστὶ.. τοῦ ἀναμιμνήσκεσθαι Pl.Men. 84a
;συνιδὼν οὗ κακῶν ἦν Luc.Tox.17
.2 in pregnant phrases, μικρὸν προϊόντες..,οὗ ἡ μάχη ἐγένετο (for ἐκεῖσε οὗ) X.An.2.1.6 ; soοὗπερ προσβεβοηθήκει Th.2.86
, cf. 1.134 ; ἀπιὼν ἐκ τῆς πόλεως, οὗ κατέφυγε (for οἷ κατέφυγε καὶ οὗ ἦν) X.Cyr.5.4.14 (dub. l.);ἐπειδὰν ἱζήσωμεν οὗ ἄγεις Philostr.Her.Prooem.13
: in later Gr. οὗ was used simply for οἷ, οὗπερ ἂν ἔλθῃ Tim069, cf. Ev.Luc.10.1, etc.: but in early writers this is f. l., as in D.21.74, etc.II dat. fem. ᾗ, [dialect] Dor. ᾇ, of Place, where, or Manner, as, v. ᾗ.2 old abl. (?) ὧ, in [dialect] Dor. (cf. ϝοίκω), τηνῶθε καθεῖλον, ὧ ( whence)μ' ἐκέλευ καθελεῖν τυ Theoc.3.11
;ἐν τᾷ πόλι, ὧ κ' ᾖ, καρῡξαι ἐν τἀγορᾷ IG9(1).334.21
([dialect] Locr., v B. C.).IV acc. sg. neut. ὅ, very freq. = ὅτι, that, how that, , al.; and so also, because, ,al.2 in [dialect] Att. ὅ, for which reason, E.Hec.13, Ph. 155, 263, Ar.Ec. 338: also acc. neut. pl. ἅ in this sense, S.Tr. 137 (lyr.), Isoc.8.122.3 whereas, Th.2.40,3.12, Ep.Rom.6.10, Ep.Gal.2.20.VI ἐφ' ᾧ, v. ἐπί B. 111.3.------------------------------------ὅς [(B)], ἥ, ὅν (not ὅ, v. Il.1.609,21.305, Od.11.515), gen.Aοἷο Il.3.333
, Od.1.330, al.,οὗ 23.150
, al. ; Cret. [full] ϝός Leg.Gort.1.18,al., SIG 1183 ; so in [dialect] Aeol., Sapph.Supp.1.6, Lyr.Adesp.32, cf. A.D.Pron. 107.11 :—POSSESS. PRON.:I of the 3 pers., his, her, put either before or after its Noun, ᾧ πενθερῷ, ὃν θυμόν, etc., Il.6.170, 202, etc. ;ἧς ἀρχῆς IG12.761
; πόσιος οὗ, πατέρι ᾧ, Od.23.150,3.39, etc.: sts. also with Art.,τὰ ἃ κῆλα Il.12.280
;τὰ ἃ δώματα Od.14.153
, etc.; also in Lyr., Pi.O.5.8, P.6.36 (elsewh. Pi. prefers ἑός), B.5.47: sts. in Trag., (lyr.); (iamb.);ἐκγόνοισιν οἷς E.Med. 955
(iamb.): with Art.,λιτῶν τῶν ὧν A.Th. 641
;ὅπλων τῶν ὧν S.Aj. 442
;τῶν ὧν τέκνων Id.Tr. 266
, cf. 525 (lyr.);τοῖς οἷσιν αὐτοῦ Id.OT 1248
: so in Cret. Prose,τὰ ϝὰ αὐτᾶς Leg.Gort. 2.46
; in Thgn.1009, ὧν αὐτοῦ κτεάνων is to be restd. for τῶν.. from IG12.499 ; once in Hdt.,γυναῖκα ἥν 1.205
; never in [dialect] Att. Prose.II of the 2 pers., for σός, thy, thine, Hes.Op. 381, AP7.539 (Pers.), Mosch.4.77(dub. in Hom., v. infr.); andIII of the I pers., for ἐμός, my, mine, Od.9.28,13.320, A.R.4.1015, 1036.—Signfs. II and III were denied for Homer by Aristarch., see esp. A.D.Pron.109.20 ; in Od.9.28 and 34 he (or at least A. D. l.c.) rendered ἧς γαίης and πατρίδος 'a man's own fatherland', and athetized Od.13.320: in Il.14.221, 264,16.36,19.174, al., φρεσὶ σῇσιν has better Ms. authority than φρεσὶν ᾗσιν; and in Od.15.542, cf. 1.402, δώμασι σοῖσιν than δώμασιν οἷσιν; v. ἑός. (Cogn. with Skt. σϝάς 'his (my, thy) own', Slav. stem. svo- (used of all 3 persons, as in Skt.): I.-E. swo- was related to I.-E. sewo-, v. ἑός.) -
17 ἡγεμών
ἡγεμών, [dialect] Dor. [pref] ἁγ-, [dialect] Aeol. [full] ἀγίμων IG12(2).164 (Mytil.), al., όνος, ὁ; also ἡ, Pi.I.8(7).22, A.Supp. 722, Aeschin.1.171, X.Oec. (infr. 11):—A one who leads; and so,I in Od., guide, 10.505, 15.310, Hdt.5.14, S.Ant. 1014, Pl.Men. 97b;ἡγεμόνες γενέσθαι τινὶ τῆς ὁδοῦ Hdt.8.31
, cf. E.Hec. 281, X.Mem.1.3.4;ἡ. ποδὸς τυφλοῦ E.Ph. 1616
;ἡγεμόνες τοῦ πλοῦ Th.7.50
; of a charioteer, S.OT 804.2 one who does a thing first, shows the way to others,τοῖς νεωτέροις ἡ. ἠθῶν χρηστῶν γίγνεσθαι Pl.Lg. 670e
;πατέρες τῆς σοφίας καὶ ἡ. Id.Ly. 214a
;πόνους τοῦ ζῆν ἡδέως ἡγεμόνας νομίζετε X.Cyr.1.5.12
;τῆς εἰρήνης ἡ. D.18.24
; [ἀχαριστία] ἐπὶ πάντα τὰ αἰσχρὰ ἡ. X.Cyr.1.2.7
: abs., of choir-leaders, Mnemos.47.253 (Argos, ii/i B.C.).II in Il., leader, commander, chief, opp. λαοί, πληθύς, 2.365, 11.304: c. gen., ἡγεμόνες Δαναῶν, φυλάκων, etc., 2.487, 9.85, cf. Hdt.6.43, 7.62, al.; στρατηγὸς καὶ ἡ. τῶν 'Ελλήνων πρὸς τὸν βάρβαρον ib. 158;ἡ. τῶν πολέμων Id.9.33
; ἔχοντες ἡγεμόνας τῶν πάνυ [στρατηγῶν] Th.8.89; = λοχαγός, Arr.Tact. 5.6;ἡ. τῶν ἐν προχειρισμῷ PAmh.2.39
(ii B.C.); chief, sovereign, Pi.I. 8(7).22, etc.;ἡ. γῆς τῆσδε S.OT 103
, cf. OC 289;πάντων.. καὶ αὐτοῦ βασιλέως ἡ. X.HG3.5.14
;ἡ. συμμορίας D.21.157
; of the queen-bee and queen-wasp, regarded by Arist. as males, Arist.HA 553a25, 629a3 (butἡ τῶν μελισσῶν ἡ. X.Oec.7.32
, cf. 38); ὁ ἡ. τῶν προβάτων, of the bell-wether, Arist.HA 573b24; τῶν βοῶν ib. 575b1; (Piraeus, iv B.C.), cf. X.HG6.4.29.b ἡ. χοροῦ leader of a chorus, Poll.4.106;παῖδες ἡ. IG7.3196
(Orchom. [dialect] Boeot.); president of a gymnasium, ib.3.1086, al.c a Roman Emperor, Str.4.3.2, Plu.Cic.2, al.; as translation of princeps, Mon.Anc.Gr.7.9; ἡ. νεότητος, = Lat. princeps juventutis, ib.18; a provincial governor, Str.17.3.25, Ev.Matt.27.2, Act.Ap.23.24: freq. of the praefectus Aegypti, PRyl.119.4 (i A.D.), etc.; ἡ. ἀμφοτέρων, i.e. of Upper and Lower Egypt, POxy.39.6 (i A.D.);ἡ. Κύπρου
Tab. Defix.Aud.25.13
(iii A.D.).2 as Adj., ; [ ναῦς], of the flagship, A.Supp. 722;ἡ. τῆς φυλῆς κορυφαῖος D.21.60
(s.v.l.);ἡ. πόδες Arist.HA 490b5
, IA 713b32: as neut.,ἡγεμόσι μέρεσι Pl.Ti. 91e
.IV ἡγεμόνες, [dialect] Dor. ἁγ-, αἱ, in Architecture, coping-tiles of the roof, IG22.463.70, 1627.303, 4.1484.100 (Epid.).V a kind of fish, = ἡγητήρ 2, Plu.2.980f. -
18 τέλος
τέλος, εος, τό, 1) Ende, Ziel, Vollendung; γάμοιο, die Vollziehung der Heirath, Od. 20, 74; τέλος ἐπιτιϑέναι τινί, z. B. μύϑῳ, Il. 19, 107. 20, 369, das Wort in Erfüllung gehen lassen; τέλος ἐπιγίγνεταί τινι, Einem kommt die Erfüllung seines Wunsches, Od. 17, 496; τέλος ἔχειν, das Ziel oder die Vollendung erreicht haben, vollendet oder fertig sein, Il. 18, 378; εἵως κε τέλος πολέμοιο κιχείω, 3, 291, bis ich das Ziel des Kriegs erreicht habe; ἐν γὰρ χερσὶ τέλος πολέμου, ἐπέων δ' ἐνὶ βουλῇ, 16, 630, die entscheidende Kraft des Kriegs, die den Kampf vollendet, beruht in den Fäusten; vgl. εἰ δὲ ϑεός περ ἶσον τείνειεν πολέμου τέλος, 20, 101; Hes. Th. 638. Aehnlich sagt Pind. ἐν ϑεῷ τέλος, Ol. 13, 105, Gott hat die Entscheidung; u. so ἐν τὶν πᾶν τέλος ἔργων, N. 10, 29. So ist auch ϑανάτου τέλος eigtl. des Todes entscheidende Gewalt, vgl. Nitzsch zu Od. 9, 5; ὁπποτέρῳ ϑανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστίν, Il. 3, 309; οὐδέ κέ μ' ὦκα τέλος ϑανάτοιο κιχείη, 9, 416; φϑῆ σε τέλος ϑανάτοιο κιχήμενον, 11, 451; πυγμᾶς τέλος, des Faustkampfs entscheidender Erfolg, Sieg, Pind. Ol. 11, 67; μάχης, Aesch. Ch. 874; ἀναμένω τέλος δίκης, Eum. 234. 699; vgl. noch τὸ τούτου τέλος ἐν ϑεῷ ἦν, οὐκ ἐν ἐμοί, Dem. 18, 193; – die Gränze, das Aeußerste, τέλος ἀγαϑῶν τε κακῶν τε, Hes. O. 671, die Gränzscheide; auch festgesetzte Zeit, τέλος μισϑοῖο, die gesetzte Zeit, der Termin der Auszahlung des Lohnes, Il. 21, 450. – Hauptzweck, Hauptsache, μύϑου, μύϑων, Il. 9, 56. 16, 83. – Der Zustand der Vollendung oder Vollkommenheit, überh. das Ende; ποῖ δ' ἔτι τέλος ἐπάγει ϑεός; Aesch. Spt. 142; ὡς ἰδεῖν τέλος πάρεστιν οἷον ἤνυσεν κακόν, Pers. 712; ὴβης τέλος μολόντες, Eur. Med. 920; – τέλος εἶναι ὰπασῶν τῶν πράξεων τὸ ἀγαϑόν, Plat. Gorg. 499 e; τέλος ἐπιϑεῖναι τῷ λόγῳ, vollenden, Conv. 186 a, u. sonst. – Οἱ τὸ τέλος ἔχοντες, die Vollendeten, Gestorbenen, Legg. IV, 717 e; ἐπεὶ τέλος εἶχεν ἡ ϑυσία, Xen. Cyr. 3, 3, 34; ἐπὶ τέλος ἄγειν, zu Ende führen, Pol. 3, 5, 7, u. oft; τὰ τέλη συνεξακολουϑεῖ ταῖς Ῥωμαίων προ-, ϑέσεσιν, 18, 15, 12; μηδὲν ἔστω τέλος πλὴν ἐπὶ κήρυκι καὶ γραμματεῖ, 3, 22, 8, Nichts soll gültig sein. – Adverbial findet sich am häufigsten τέλος gebraucht, Aesch. Prom. 664 Pers. 454, Soph. Ai. 294. 998 u. öfter, Eur. I. T. 1343; auch τὸ τέλος, endlich, am Ende, zuletzt, Her. u. Folgde, wie Plat. Tim. 81 d; Xen. An. 1, 10, 3 u. öfter; – ἐς τὸ τέλος, Her. 3, 40; vgl. Soph. Phil. 407; – διὰ τέλους, bis an's Ende, ὡς μάϑητε διὰ τέλους τὸ πᾶν, Aesch. Prom. 273; Eum. 64; διὰ τέλους εὐχου τελεῖσϑαι τοὐμὸν ὧν ἐρᾷ κέαρ, Soph. Ai. 670; οὐ δύνανται διὰ τέλους εἶναι σοφοί, Eur. Hec. 1193, vgl. Suppl. 270; immerfort, Isocr. 3, 25; ἀρχόμενος καὶ διὰ τέλους, Plat. Soph. 237 a; διὰ τέλους ἀεί, Phil. 36 e, u. oft; Xen. u. Folgde; – εἰς τέλος = ganz und gar, Pol. sehr häufig, u. a. Sp. – 2) eine Schaar Krieger, wahrscheinlich von bestinimier Anzahl; δόρπον ἔπειϑ' εἵλοντο κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσιν, Il. 11, 730. 10, 470. 18, 298; u. so heißt die Schaar der Wächter φυλάκων ἱερὸν τέλος, 10, 56; so Her. 7, 81. 223; eine Reiterschaar, 7, 87; κατὰ τέλεα, turmatim, 1, 103. 7, 211. 9, 20. 22 u. sonst; auch Eur. Rhes. 311; ἱππέων, Thuc. 2, 22; τρία τέλη ποιήσαντες τῶν νεῶν, Thuc. 1, 48, vgl. 6, 42; Pol. u. A. – Im römischen Heere die Legion, Plut. Ant. 18. – Auch übertr. auf andere Dinge; bei Her. 2, 64 schwankt die Lesart zwischen ὀρνίϑων τέλεα, Vögelschwärme, u. γένεα. – 3) der höchste Stand im bürgerlichen Leben, oder das höchste Ziel der bürgerlichen Ehre, dah. obrigkeitliches Amt u. Würde; τέλος δωδεκάμηνον περάσαι, Pind. N. 11, 9; τοιαῠτ' ἔδοξε τῷδε Καδμείων τέλει, Aesch. Spt. 1016; meist im plur. τὰ τέλη, Λακεδαιμονίων τὰ τέλη, Thuc. 4, 86; οἱ ἐν τέλει, Soph. Ai. 1331; Phil. 383. 913; τοῖς ἐν τέλει βεβῶσι, Ant. 67; οἱ ἐν τέλεϊ ἐόντες, die die Ausführung der Beschlüsse haben, die ein Staatsamt Verwaltenden, die in Amt und Würden, Her. 3, 18. 9, 106; ἔξω τῶν βασιλέων καὶ τῶν μάλιστα ἐν τέλει, Thuc. 1, 10, u. oft; auch οἱ τὰ τέλη ἔχοντες, 5, 47 (aber τέλος ἔχοντες, die Entscheidung habend, 4, 118, erkl. der Schol. αὐτοκράτορες ὄντες); Xen. An. 2, 6, 4. 7, 1, 34; δικαστῶν τοῠτ' ἐπέσταλται τέλος, Aesch. Eum. 713; μάντις μ' Ἀπόλλων τῷδ' ἐπέστησεν τέλει, Ag. 1175; ἐν τέλει γενέσϑαι, Xen. Cyr. 1, 6, 15; εἰς τέλος καταστῆναι, 1, 5, 7. – Auch der Befehl eines Beamten, τέλος ἐξέφερε, er sandte den Befehl, Plut. Them. 12; vgl. D. Hal. 7, 45. 8, 54. – 4) der Zoll, Abgabe, Steuer, auch Tribut; χαρίτων, Pind. I. 1, 6; Ar. Vesp. 658; überh. Ausgaben, Aufwand, s. Valck. diatr. p. 202; Ruhnk. Tim. 251; vgl. Thuc. 6, 16, ὃς ἂν τοῖς ἰδίοις τέλεσι καὶ ἑαυτὸν μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν πόλιν ὠφελῇ; Plat. τέλος ἐν τῇ πόλει μηδένα μηδὲν τελεῖν μήτε ἐξαγομένων μήτε εἰςαγομένων χρημάτων, Legg. VIII, 847 b; τέλος πράττειν τινά, Pol. 4, 47, 1; ἰδίοις τέλεσιν, auf eigene Kosten, Plut. Timol. 23 Phoc. 38. – In Athen das Vermögen des Bürgers, nach welchem seine Abgaben bestimmt wurden, und weil er danach auch zu einer gewissen Klasse der Bürger gehörte, übh. Bürgerklasse, Stand, Rang, dem römischen Census entsprechend; κατὰ τὸ τέλος ζημιοῠσϑαι, Isae. 4, 11, wie κατὰ τέλος ἐπιβάλλειν, lmm. 43, 75, im Gesetz; ἔξω τοῦ τέλους εἰσὶ τούτου, 20, 19; Sp.; – daher τέλη λύειν = λυσιτελεῖν, Soph. O. R. 316. – 5) die heilige Weihe, bes. die Einweihung in die eleusinischen Mysterien, wahrscheinlich, weil sie als das höchste Ziel oder die Vollendung des Lebens betrachtet wurde; auch die Mysterien selbst hießen τέλη, οὗ πότνια σεμνὰ τιϑηνοῦνται τέλη ϑνατοῖσιν, Soph. O. C. 1052; Eur. Med. 1382; τοῦ τελουμένου μεγάλοισι τέλεσι, Plat. Rep. VIII, 560 e; – Anacr. 55, 4 nennt den Dionysus τελέων ϑεόν. – Uebh. religiöse Feierlichkeit oder Ceremonie. – Τέλος γάμου, Einweidung u. Aufnahme in den Ehestand, der Ehestand selbst; so sagt Aesch. Eum. 799 ϑ ύη πρὸ παίδων καὶ γαμηλίου τέλους; Soph. τὰ νυμφικὰ τέλη λαχὼν δείλαιος εἰς Ἅιδου δόμους, Ant. 1226; Poll. 3, 38 bemerkt τέλος, ὁ γάμος. – Soph. Ant. 143 ἔλιπον Ζηνὶ τροπαίῳ πάγχαλκα τέλη scheint die Waffenbeute zu bedeuten, welche als Weihgeschenk im Tempel aufgehängt wird.
-
19 ηγεμων
Iдор. ἁγεμών - όνος ὅ и ἥ1) (тж. ὁδοῦ ἡ. Xen.) (про)вожатый, проводник(τοῦ πλοῦ Thuc.; ἡ. τινι Soph. и τινος Aesch.)
ἡ. γενέσθαι τινὴ τῆς ὁδοῦ Her. — указать кому-л. путь;ἥ ἀναισχυντία ἐπὴ πάντα τὰ αἰσχρὰ ἡ. (ἐστιν) Xen. — бесстыдство ведет ко всем порокам;ἡ. παρὰ νηΐ Hom. — водитель корабля, кормчий2) руководитель, наставник(τοῦ ζῆν ἡδέως Xen.; ἠθῶν χρηστῶν τινι Plat.; τῆς εἰρήνης Dem.)
3) (sc. τῆς ἀπήνης) возница Soph.4) предводитель, глава, вождь(Δαναῶν Hom.; τοῦ ἔθνους Arst.)
5) (вое)начальник, командующий(φυλάκων Hom.; νεῶν Aesch.; στρατηγὸς καὴ ἡ. τῶν Ἑλλήνων πρὸς τὸν βάρβαρον Her.)
6) правитель(γῆς τῆσδε Soph.; πόλεως Plat.)
7) (лат. procurator) наместник(Πιλᾶτος ὅ ἡ. NT.)
8) (лат. imperator или princeps) император, цезарь(θύειν ὑπὲρ τοῦ ἡγεμόνος Plut.)
9) ( у животных) вожак(τῶν προβάτων Arst.)
10) стих. = πυρρίχιος См. πυρριχιοςII2, gen. όνος1) главный, руководящий(ἀνήρ Plat.)
2) ведущий, направляющий(ψυχῆς μέρη Plat.; πόδες, sc. τῶν ζῷων Arst.)
ναῦς ἡ. Aesch. — корабль командующего, флагманское судно -
20 κατά-στασις
κατά-στασις, ἡ, 1) trans., das Hinstellen, Festsetzen, anordnen; χορῶν Aesch. Ag. 23, wie Ar. Thesm. 958; Einsetzung, Bestallung zu einem Amte, ἡ ἐκλογὴ καὶ κατάστασις τῶν ἀρχόντων τε καὶ φυλάκων Plat. Rep. III, 414 a, δικαστῶν IV, 425 d, ἀρχῶν Legg. V, 735 a; Arist. pol. 4, 15 u. öfter; αἱ περὶ τὰς ἄλλας ἀρχὰς καταστάσεις Plat. Legg. VI, 768 d; absol., μετὰ τὴν κατάστασιν ϑύσας τοῖς ϑεοῖς, nach Antritt des Amtes, Pol. 3, 88, 7. – In Athen noch bes. die Wahl eines Bürgers zum Reiterdienst, und das ihm aus der Staatskasse zur Ausrüstung gegebene Geld, κατάστασιν ἀναπράττεσϑαι Lys. 16, 6, παραλαβεῖν ibd. 7; vgl. Harpocr. u. Herm. griech. Staatsalterth. §. 152; für den Sold der Ritter in Friedenszeit nimmt es Böckh Staatshaush. I p. 269; B. A. 270, 33 steht ἡ ὑπὸ τῆς βουλῆς τῶν ἱππέων δοκιμασία κατάστασις ἐλέγετο. – Einführung fremder Gesandten in die Volksversammlung, Hdn. 3, 46. 8, 141. 9, 9; – ἐγγυητῶν, das Bürgenstellen, Dem. 24, 103; – das An-, Auf-, Zurückhalten, Unterdrücken, Hemmen, Stillen, Hippocr.; ἔστω δὲ πράϋνσις κατάστασις καὶ ἠρέμησις ὀργῆς Arist. rhet. 2, 3; vgl. Plat. defin. 412 d. – Bei den Rednern constitutio causae. – 2) intrans., Zustand, Beschaffenheit, Stand u. Lage der Dinge; νυκτὸς ἐν καταστάσει, zur Nachtzeit, Eur. Rhes. 111; ἐχρᾶτο δὲ καταστάσει πρηγμάτων τοιῇδε Her. 2, 173; ὅσα ἐν ἀνϑρώπου φύσι καὶ καταστάσι ἐγγίνεται 8, 83; τοιαύτης καταστάσεως ἐπιϑυμεῖν Isocr. 4, 115; τὴν ὑπάρχουσαν περὶ Μακεδόνας τότε καὶ τοὺς Ἕλληνας κατάστασιν, die Lage u. Verhältnisse der Macedonier u. Griechen, Pol. 2, 71, 2; Staatsverfassung, πόλιος Her. 5, 92; πολιτείας Plat. Legg. VIII, 832 d; πόλεως Rep. IV, 426 c; Xen. Hell. 2, 3, 17; ἡλικίας Hyperid. Stob. fl. 74, 33. – Von Krankheitszuständen, Medic.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
σωφρονιστήριο — Τόπος ή ίδρυμα στο οποίο στέλνονται άτομα για σωφρονισμό. Σ. λέγεται και φυλακή στην οποία φυλακίζονται άτομα για να εκτίσουν την ποινή τους. Οι διάφορες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στα σ. λέγονται σωφρονιστικά συστήματα. Παρά τις σποραδικές… … Dictionary of Greek
Αβέρωφ, φυλακές — Οι φυλακές που βρίσκονταν έως το 1973 στη λεωφόρο Αλεξάνδρας της Αθήνας και έδωσαν το όνομά τους στη γύρω συνοικία. Χτίστηκαν το 1892 από τον εθνικό ευεργέτη Γ. Αβέρωφ και προσφέρθηκαν στη βασίλισσα Όλγα ως δώρο για τους αργυρούς της γάμους. Η… … Dictionary of Greek
φυλακή — Πεδινός οικισμός (υψόμ. 100 μ.), στην πρώην επαρχία Αποκορώνου, του νομού Χανίων. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου (4 τ. χλμ.), στον οποίο ανήκει και άλλος ένας οικισμός, τα Δράμια (υψόμ. 50 μ.). * * * η, ΝΜΑ, και ιδιωμ. τ. φλακή Ν [φύλαξ, ακος]… … Dictionary of Greek
κίνα — Επίσημη ονομασία: Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας Έκταση: 9.596.960 τ. χλμ. Πληθυσμός: 1.284.303.705 κάτ. (2002) Πρωτεύουσα: Πεκίνο ή Μπεϊτζίνγκ (6.619.000 κάτ. το 2003)Κράτος της ανατολικής Ασίας. Συνορεύει στα Β με τη Μογγολία και τη Ρωσία, στα ΒΑ… … Dictionary of Greek
Βιετνάμ — Κράτος της νοτιοανατολικής Ασίας.Συνορεύει Β με την Κίνα, Δ με την Καμπότζη και το Λάος, ενώ Α και Ν βρέχεται από τη Νότια Θάλασσα της Κίνας, και πιο συγκεκριμένα από τον Κόλπο του Τονκίν ΒΑ, τον Κόλπο της Ταϊλάνδης ΝΔ και στην υπόλοιπη… … Dictionary of Greek
Ελλάδα - Μουσική — ΑΡΧΑΙΑ ΛΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ Είναι γνωστό ότι η καταγωγική περιοχή της αρχαίας ελληνικής ποίησης βρίσκεται στις θρησκευτικές τελετουργίες. Ωστόσο, το κύριο σώμα της λυρικής ποίησης χαρακτηρίζεται από έναν ανεξάρτητο χαρακτήρα την εποχή κατά την οποία… … Dictionary of Greek
Ινδία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ινδίας Έκταση: 3.287.590 τ. χλμ. Πληθυσμός: 1.029.991.145 (2001) Πρωτεύουσα: Νέο Δελχί (12.791.458 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ασίας. Συνορεύει Α με το Μπαγκλαντές και τη Μυανμάρ (Βιρμανία), Β με την Κίνα και… … Dictionary of Greek
Σουηδία — Κράτος της Βόρειας Ευρώπης μεταξύ της Φινλανδίας και της Νορβηγίας.H Σουηδία (Konungariket Sverige) είναι η μεγαλύτερη από τις σκανδιναβικές χώρες. Tα σύνορά της, που καθορίστηκαν μόνιμα με το Σύμφωνο της Bιέννης (1815), ορίζονται φυσικά από την… … Dictionary of Greek
Τυπάλδος — Επώνυμο ευγενούς οικογένειας της Κεφαλονιάς, που καταγόταν από τη Ρώμη και εγκαταστάθηκε στο νησί τον 8o αι. Από τον 15o αι. πολλά μέλη της οικογένειας αυτής, που διαιρέθηκε σε πολυάριθμους κλάδους, άρχισαν να καταλαμβάνουν ανώτατα δημόσια… … Dictionary of Greek
πειθαρχείο(ν) — το 1. στρατιωτικό κρατητήριο όπου κρατούνται κατά τη διάρκεια τής νύχτας και τού ελεύθερου χρόνου τής ημέρας οι στρατιώτες που έχουν τιμωρηθεί με ποινή φυλάκισης ή κατά τη διάρκεια ολόκληρου τού 24ώρου αν έχουν τιμωρηθεί με αυστηρά φυλάκιση 2.… … Dictionary of Greek
κωφάλαλοι — Άτομα με ειδικές ανάγκες, πάσχοντα από εκ γενετής ή επίκτητη απουσία της ικανότητας της ακοής και της ομιλίας (βλ. λ. κωφαλαλία). Ιστορία. Στην ελληνική και στη ρωμαϊκή αρχαιότητα, οι κ. ζούσαν στο περιθώριο της ζωής και της κοινωνίας. Κατά τη… … Dictionary of Greek